Pięć podstawowych faktur metamorficznych z typowymi typami skał są płaskie (w tym łupek i filit; foliowanie nazywane jest “płaskim rozszczepieniem”), łupkowe (w tym łupek; foliowanie nazywane jest “łupkiem”; foliowanie nazywane jest “łupkiem”), gnejsowe (nazywane jest “łupkiem”; foliowanie nazywane jest “gnejsotyzmem”), granoblastyczne (w tym granulat, marmurki, niektóre marmurki i kwarcytytyty), i rogowe (w tym hornfelsów i skarn).
Nagrobki i pomniki a inny kontekst
W materiałoznawstwie materiałowym polimorfizm to zdolność materiału stałego do istnienia w więcej niż jednej formie lub strukturze krystalicznej.
- Polimorfizm można potencjalnie znaleźć w każdym materiale krystalicznym, w tym w polimerach, minerałach i metalach, i jest związany z alotropią, która odnosi się do pierwiastków chemicznych.
- Pełna morfologia materiału jest opisana przez polimorfizm i inne zmienne, takie jak nawyki krystaliczne, frakcja amorficzna lub wady krystalograficzne.
- Polimorfizm ma znaczenie w dziedzinie farmacji, środków agrochemicznych, pigmentów, barwników, żywności i materiałów wybuchowych.
Natomiast o nagrobkach i pomnikach poczytaj na:
Gdy polimorfizm istnieje w wyniku różnicy w szczelności krystalicznej, nazywany jest polimorfizmem opakowaniowym. Polimorfizm może również wynikać z istnienia różnych konformerów tej samej cząsteczki w polimorfizmie konformacyjnym. W pseudopolimorfizmie różne typy kryształów są wynikiem uwodnienia lub rozpuszczenia. Jest to bardziej poprawnie określane mianem solwomorfizmu, ponieważ różne solwaty mają różne formuły chemiczne. Przykładem polimorfu organicznego jest glicyna, która może tworzyć kryształy monokliniczne i sześciokątne.
Krzemionka jest znana z tworzenia wielu polimorfów, z których najważniejsze to: α-kwarc, β-kwarc, tridymit, krystobalit, koesyt i stiszowit. Klasycznym przykładem jest para minerałów, kalcyt i aragonit, obie formy węglanu wapnia.
Analogicznym zjawiskiem dla materiałów amorficznych jest poliamorfizm, kiedy substancja może przyjąć kilka różnych modyfikacji amorficznych.
Jeśli chodzi o termodynamikę, istnieją dwa rodzaje zachowań polimorficznych. W przypadku systemu monotropowego, wykres wolnej energii różnych polimorfów w stosunku do temperatury nie krzyżuje się przed stopieniem wszystkich polimorfów – innymi słowy, jakiekolwiek przejście z jednego polimorfu do drugiego poniżej temperatury topnienia będzie nieodwracalne.
Nagrobki i pomniki a system montażu
W przypadku systemu enancjotropowego, wykres swobodnej energii w stosunku do temperatury pokazuje punkt przecięcia przed różnymi punktami topnienia. Może być również możliwe odwrócenie zamiennie pomiędzy dwoma polimorfami poprzez ogrzewanie lub chłodzenie, lub poprzez fizyczny kontakt z polimorfem o niższej energii.
Przejścia fazy stałej, które odwracalnie przekształcają się bez przechodzenia przez fazę ciekłą lub gazową, nazywane są enantiotropowymi. W przeciwieństwie do tego, jeśli modyfikacje nie są przekształcalne w takich warunkach, system jest monotropowy.
Dane doświadczalne są wykorzystywane do rozróżniania przejść enancjotropowych i monotropowych, a wykresy półilościowe energii/temperatury można sporządzić stosując kilka zasad, głównie zasadę przejścia ciepła, zasadę przejścia ciepła-fuzji i zasadę gęstości. Reguły te umożliwiają odjęcie względnych pozycji H i Gisobarów na wykresie E/T.