Piękny gotyk: Styl ten jest oznaczony krzywymi S w tracerze, co powoduje, że każde światło ma kształt płomienisty lub “ognisty”. Wiele okien składa się z dość regularnie kształtowanych świateł, których bogactwo wzornictwa zależy od wielości części. Dobre przykłady można znaleźć w katedrze w Beauvais i w kaplicy Sainte-Chapelle w Paryżu.
Okna różane z ogromną złożonością designu
Niektóre późnogotyckie okna różane charakteryzują się ogromną złożonością designu, często w nieoczekiwany sposób wykorzystując elementy stylu gotyckiego. Wspaniałym przykładem jest fasada katedry w Amiens. Chociaż konstrukcja zazwyczaj promieniuje z punktu centralnego, może nie być symetryczna w stosunku do każdej osi. Widać to we Flamboyant Decorated Gothic window called the “Bishop’s Eye” at Lincoln Church Church, in which the design takes the form of two ears of wheat. https://www.oknaprestige.pl/okna/.
Renesans: Renesans zerwał z gotyckim stylem i powrócił do klasycyzmu. Czasami stosowano zwykłe, nieprasowane jaja, albo w frontonach klasycznych[7], albo wokół kopuł, jak w kaplicy Pazziego we Florencji[8].
Barokowy: W stylu barokowym w znacznie większym stopniu wykorzystywano okna okularów, które nie zawsze były okrągłe, ale często owalne lub o bardziej skomplikowanym kształcie. Były one niekończone lub przecięte przez słupki o bardzo prostej formie, ale często otoczone ornamentalną rzeźbą. Celem takich okien było subtelne doświetlenie wnętrz, bez uciekania się do dużych okien zapewniających widoczność na zewnątrz. Rzadko stanowią one dominujący element wizualny zarówno elewacji, jak i wnętrza, podobnie jak wielkie gotyckie okna.[9] Istnieją jednak pewne godne uwagi wyjątki, w szczególności chwalebne pęknięcie światła, które wylewa się przez owalny alabastrowy okap przedstawiający Ducha Świętego w Reredosie za Ołtarzem Wysokim Bazyliki św.
Nowoczesne: Nowoczesne okna okrągłe, które najczęściej są prostym okularem, mają eklektyczny zakres wpływów, który obejmuje abstrakcyjną sztukę, iluminatory statków i nieszklakierowane okrągłe otwory w architekturze orientalnej.
Pochodzenie okna
Pochodzenie okna róż można znaleźć w rzymskim oulusie. Te duże okrągłe otwory wpuszczają zarówno światło, jak i powietrze, najlepiej znanym z tego, że znajdują się na szczycie kopuły Panteonu. Okna z kamiennymi śladami pojawiają się w starożytności. Geometryczne wzory róż są bardzo rozwinięte i powszechne w rzymskiej mozaice.
W architekturze wczesnochrześcijańskiej i bizantyjskiej istnieją przykłady zastosowania okrągłych jajników. Występują one zwykle albo wokół bębna kopuły, jak w kościele Grobu Pańskiego w Jerozolimie, albo wysoko na końcu szczytu nisko wyprofilowanej klasycznej formy frontu, jak w katedrach Sant’Agnese fuori le mura w Rzymie i Torcello.