W tym ostatnim znaczeniu słowo sztuka może odnosić się do kilku rzeczy: badanie umiejętności twórczych, proces wykorzystywania umiejętności twórczych, produkt umiejętności twórczych lub (iv) doświadczenie publiczności z umiejętnościami twórczymi. Sztuka kreatywna (sztuka jako dyscyplina) jest zbiorem dyscyplin, w których powstają dzieła sztuki (sztuka jako przedmiot), które są zmuszane przez osobisty popęd (sztuka jako aktywność) i przekazują przekaz, nastrój lub symbolikę, które odbiorca musi interpretować (sztuka jako doświadczenie).
Realizacje projektanta aranżacji a umiejętności
Sztuka jest czymś, co pobudza myśli, emocje, przekonania lub idee jednostki poprzez zmysły. Dzieła sztuki mogą być w tym celu wyraźnie tworzone lub interpretowane na podstawie obrazów lub przedmiotów. Dla niektórych badaczy, takich jak Kant, nauki ścisłe i sztuka można wyróżnić, przyjmując naukę jako dziedzinę wiedzy, a sztukę jako dziedzinę wolności wypowiedzi artystycznej. Natomiast o realizacjach poczytasz tu: https://amarantowestudio.pl/realizacje/.
- Często, jeśli umiejętność ta jest wykorzystywana w sposób powszechny lub praktyczny, ludzie będą uważać ją za rzemiosło, a nie sztukę. Podobnie, jeśli umiejętność ta jest używana w sposób komercyjny lub przemysłowy, może być uważana za sztukę komercyjną zamiast sztuki pięknej. Z drugiej strony, rzemiosło i wzornictwo są czasami uważane za sztukę użytkową.
- Niektórzy zwolennicy sztuki argumentują, że różnica między sztuką piękną a sztuką użytkową ma więcej wspólnego z ocenami wartości sztuki niż z jakąkolwiek wyraźną różnicą definicyjną. Jednak nawet sztuka piękna często ma cele wykraczające poza czystą kreatywność i ekspresję siebie.
- Celem dzieł sztuki może być przekazywanie idei, takich jak w sztuce politycznej, duchowej czy filozoficznej; tworzenie poczucia piękna (patrz estetyka); badanie natury percepcji; dla przyjemności; lub generowanie silnych emocji. Celem może być również pozornie nieistniejący.
Realizacje projektanta aranżacji w teorii
Natura sztuki została opisana przez filozofa Richarda Wollheima jako “jeden z najbardziej nieuchwytnych tradycyjnych problemów ludzkiej kultury”. Sztuka została zdefiniowana jako nośnik ekspresji lub komunikacji emocji i idei, środek eksploracji i doceniania elementów formalnych dla ich własnej korzyści oraz jako mimesis lub reprezentacja. Sztuka jako mimesis ma głębokie korzenie w filozofii Arystotelesa. Leo Tolstoy zidentyfikował sztukę jako wykorzystanie pośrednich środków komunikacji między ludźmi. Benedetto Croce i R.G. Collingwood rozwinęli idealistyczny pogląd, że sztuka wyraża emocje, a zatem dzieło sztuki zasadniczo istnieje w umyśle twórcy.
Teoria sztuki jako formy ma swoje korzenie w filozofii Kanta i została rozwinięta w początkach XX w. przez Rogera Fry’a i Clive Bella. Ostatnio myśliciele pod wpływem Martina Heideggera interpretowali sztukę jako środek, za pomocą którego wspólnota rozwija dla siebie medium samoekspresji i interpretacji.
George Dickie zaproponował instytucjonalną teorię sztuki, która definiuje dzieło sztuki jako każdy artefakt, któremu wykwalifikowana osoba lub osoby działające w imieniu instytucji społecznej, powszechnie nazywanej “światem sztuki” nadała “status kandydata do uznania”. Larry Shiner określił sztukę piękną jako “nie istotę czy los, ale to, co zrobiliśmy”. Sztuka w naszym ogólnym rozumieniu jest europejskim wynalazkiem sprzed zaledwie dwustu lat”.